“Hafıza-i beşe nisyan ile maluldür”

Bugün ki Türkçeyle “insan belleğinde unutma hastalığı vardır”

Ben bu söze pek inanmam.

Unutmamak ve unutmamanın nedenselliği sonucu belirler.

Bunu da “ borç unutulur alacak unutulmaz” şeklinde açıklayabiliriz.

Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul Belediye Başkanlığı’ndan Başbakanlığa tam anlamıyla zıpladı.

Neden oldu, nasıl oldu, kim destekledi, kim köstekledi, kim istedi, kim istemedi..

Erdoğan’ı kimler başbakan yaptı?

Sonra Cumhurbaşkanı oluverdi.

Unutulmuş birer birer eski aktörler.

İnsan belleği unutur denir ama herkesin ki değil.

Erdoğan herkes gibi şiir okudu.

Şiir’in Ziya Gökalp tarafından yazıldığını söyleniyordu ama okunanla yazılan arasında pek benzerlik yoktu.

Ziya Gökalp’in ASKER DUASI şiirine Erdoğan’ın okuduğu bölüm bilinmeyen kişilerce monte edilmişti.
“Minareler süngü, kubbeler miğfer
Camiler kışlamız, mü’minler asker
Bu ilahi ordu dinimi bekler
Allahu Ekber, Allahu Ekber.”

Savcılar hemen Erdoğan hakkında dava açtılar.

Mahkeme yargıladı.

Recep Tayyip Erdoğan şiir okumaktan mahkum oldu.

Yargıtay’da davalar yıllarca beklerken şiir davasının kararı yıldırım hızıyla onaylandı.

Erdoğan cezaevine girdi.

Eğer kendisini hakkında şiir okuduğu için dava açan savcıya, mahkum eden yargıçlara ve hapis kararını onayan Yargıtay dairesine teşekkür etmediyse, buna nankörlük denir.

Erdoğan’ı Başbakanlığa sürükleyen hukukumuzun yüz karası o şiir davasıdır.

Balyoz, Ergenekon gibi davaların sonuçlarını eleştirenler geçmişi unutanlardır.

Zulüm uyguladıkları kesimlerden hukuk ve adalet beklemek iyimserlikle aptallığı karıştırmaktır.

Demek ki neymiş:

Recep Tayyip Erdoğan hukuku tarhana çorbası sananların çabasıyla bu günkü yerine gelmiştir.

Uğur Dündar bu iktidardan her fırsatta yakınıyor.

Erdoğan’a iktidar yolunu açtığını unuttuysa beyin sağlığında ciddi sorunlar var demektir.

2002 seçim öncesi için belleğimizi kurcalayalım.

Mecliste ANAP, DYP, MHP, DSP vardı.

Uğur Dündar Televizyonda liderlerle program yaptı.

Fakat sadece ikisiyle.

Deniz Baykal ve Erdoğan….

Baykal ve Erdoğan konuşurlarken Uğur Dündar’ın yüzünde beliren tatlı gülümseme belleğimden hiç silinmedi.

Dündar, Baykal ve Erdoğan’a öyle bakıyordu ki “ bunlara güvenin mesajı gözlerinden okunuyordu”

Seçim yapıldı.

Meclisteki dört parti meclis dışında kaldı.

AKP ve CHP meclise girdi.

Demek ki neymiş:

Erdoğan’ı iktidara taşıyanlardan birisi de Uğur Dündar’mış..

12 Eylül cuntacıları da Erdoğan’ın değirmenine su taşıdılar.

28 Şubatçılar da Erdoğan’ın yelkenine rüzgar üflediler.

Bahçeli ile Baykal’ın da katkıları unutulmamalı.

Kemal Kılıçdaroğlu da Erdoğan’ı iktidar yapanlara ayıp olmasın diye onun yerinde kalması için büyük çabalar harcıyor.

Benim sık kullanılan bir sözüm var:

“Kimse içinden çıkamayacağı derinlikte çukur kazmamalı”

İsteyen deneyebilir…