Gücün korkak sinekleri..

Demek ki hafiflik, bir tüy kadar… Sonrasında uçup giden,unutulan bir sıfat.. .
İrili ufaklı çıkarlar uğruna, inandığımız doğrularımızı bir tarafa atmak, vicdanı yok saymak.
Güçlü sanılanın yanında, kendinizide güçlü sanmak, etrafında olup bitenleri görmezden gelip, kendini soyutlamak nasılda yanlış..Tanık olduğumuz bu gibi insanlara bakmakta zorlanıyoruz, hak etmeden mevki makam sahibi insanlara, kırk takla atan saray soytarısı olan bu insanlar umarım hayattaki dersleri ağır oluyordur.. .
Orantı yaparsak, bazılarının yaradılışında var olan, biatcılık və ırkçılıkları menfaatleri doğrultusunda ortaya çıkaran insanlar, bu haksız güçlülüğün yanında olanlar, o güç bittiğinde, aciz ve bitik korkak olarak yaşama dönerler..
Ve bu durum onlarda kişilik bozukluğuna sebeb olur, yanar döner hayata tekrar merhaba derler..

Oysaki, haklının yanında yer almak, inandığı doğruları savunmak, onla birlikte mücadele etmek kadar güzel bir şey yok..
Belki bir takım bedeller ödenebilir, ama onurlu dik duruş insanı insan yapar…

Haklı insan, dik duran, eğilmeyen güçlü insandır…
İnsanı da güçlü yapan kendine olan sonsuz güveni ve fikridir…
Ne mutlu kendi fikirleri olup, salt fikri için mücadele eden dik duranlara…

Sevgiyle kalın.